ديوار رفيع آجرى نعلى شكل باقيمانده بقاياى مسجد عظيمى است كه در فاصله سالهاى 716-724 ارتفاع ديوارهاى باقيمانده 28 متر ، عرض دهنه 30 متر و پهناى ديوارها 5/10 متر است . طاق رفيع مسجد بقول مورخين اندكى بعد از ساخت بعلت تعجيل در اتمام فرو ريخته است . كف اصلى مسجد در زمان احداث سه متر پائين تر از كف فعلى بوده است .
آثار عمده بنا در بخش شمالى به مرور زمان فرو ريخته و بقاياى آن در دل خاك مدفون میباشد . اين مسجد در جانب شرقى داراى مدرسه و در جانب غربى زاويه‌اى داشته است .
بناى باقيمانده در دوره قاجاريه بعلت استحكام و ارتفاع زياد به انبار و مخزن مهمات تبديل و دور آن حصارى خشتى كشيده شده كه به ارك تغيير نام يافته است .
در انقلاب مشروطيت از سنگرهاى مسلط بر شهر بشمار مى آمده است كه فتح آن سبب تقويت مشروطه خواهان شده است . در دوره پهلوى اول در جانب شرقى سالن تاترى با بالكن‌هاى جانبى و گچبرى‌هاى پركار به سبك اپراهاى روسى توسط معماران و هنرمندان آذربايجانى احداث و صحن شمالى به پارك و گردشگاه عمومى تبديل شده كه به باغ ملى تغيير نام يافته است .
بعد از انقلاب اسلامى كليه مستحدثات جانبى برچيده شده و صحن شمالى چند سالى به مصلى جهت اقامه مراسم عبادى سياسى نماز جمعه و اعياد تبديل شده كه در سالهاى بعد با احداث سالن سرپوشيده‌اى به بخش جنوبى منتقل شده است .